zere benen

Vanmorgen had ik moeite om uit mijn bed te komen. Stijve benen en "musclekater" zoals Anita dat zegt! Voelde meteen al aan dat die lange tocht niks werd. Ben dus maar even blijven liggen totdat ik zin had om er uit te komen. Stond dus pas om 7.30 uur op. Het gevoel van spierpijn deed me wel steeds herinneren aan die fantastische wilde bergwandeling van gisteren. Ondanks de pech was het een geweldige ervaring en belevenis die naar meer smaakt (heb vanavond al een nieuwe tip gekregen!). De spierpijn is van de afdaling van gisteren. Trouwens spierpijn is een goed teken, want daar worden je spier(vezels) sterker van!
Ik wilde wel nog wat fietsen, maar moest wel aan mijn benen denken.
Voordat ik om 9.30 uur op de fiets zat heb ik nog afscheid genomen van Florian en Lisette. Zij waren in januari getrouwd en hielden nu hun honeymoon  hier op de camping voor familie, vrienden en kennissen. Een leuk stel en heb regelmatig met ze gepraat. Als ik ooit was getrouwd had ik mijn feest ook in Zwitserland willen houden! Het groepje ging vandaag naar Mürren om te klimmen en zouden daar dan een nacht in een hut slapen, dus zou ik ze morgen dus niet meer zien.
Tijdens het fietsen bleek dat ik wel kracht in mijn benen had, maar voelde ik wel, vooral de bovenbenen. Tevens leek het wel alsof het zondag was, veel verkeer op de weg! Dus eerst over de Brunig, daarna afdalen naar Brienz en via de vlakke kant weer terug naar Innertkirchen, goed voor 45 km. Heb ondertussen 1300 km achter de rug, maar het lijkt alsof 51/2 week fietsen in de bergen te lang is, ook al heb ik het afgewisseld met hardlopen en pittige bergwandelingen!
Toen ik weer terug was op de camping heb ik ook nog afscheid kunnen nemen van een jong stel uit Zwolle, die "alles dragend" zijn gekomen via de trein. Zij gingen ook met het boemeltje naar Meiringen  (die langs de camping rijdt) Zurich en daarna met de nachttrein weer naar huis. Heb nog een foto voor ze genomen dat ze er alletwee  op staan voor het gebouw. De meeste mensen waar ik contact mee had zijn intussen vertrokken. Er zijn dit jaar en momenteel veel spanjaarden en mensen die een taal spreken die ik niet beheers..
Voor het eten alvast de camping betaald, want morgen (in de loop van de middag) verhuis ik weer naar Matten. Daar zal de familie gezelligheid weer op de voorgrond komen (tafeltennissen, samen boodschappen doen en natuurlijk kletsen).
Ik was dit jaar braaf geweest, dus van Anita mag ik volgend jaar weer terug komen -) Gelukkig maar, want er zijn nog een aantal dingen die op mijn verlanglijstje staan om te doen. Maar ja, kan natuurlijk ook in april/mei gaan zoals vroeger! Het is een hele leuke en fijne camping, Bruno en Anita zijn fantastische mensen om een kleine camping te leiden, er komen veel mensen terug, dus je ziet altijd wel bekenden en iedereen komt voor hetzelfde, nl bezig zijn in de natuur.
Voorlopig voor het laatst in het gebouwtje voor mijn dagelijks verslag. heb nog steeds een stijf gevoel in de benen en de kuiten doen nog een beetje zeer.
Morgen lekker uitslapen (al hoewel, ze zijn aan de overkant van het water druk aan het werk!)dan kan de tent mooi drogen!
Heb nog 1 opmerkelijk verhaal. Anita en ik spraken met een frans echtpaar van 77 en 80 jaar. Wat hadden zij vandaag gedaan? Ze waren helemaal naar de top van de Susten gefietst. Mijn petje af voor de twee, want dat is een ongelofelijke prestatie. Ik heb er dit jaar al veel moeite mee, hoe zal dat over  20 jaar zijn!