Guus Kuijer wint Astrid Lindgren prijs

Kinderboekenschrijver Guus Kuijer heeft de Astrid Lindgren Memorial Award gekregen. Het is een internationale prijs van de Zweedse regering voor een auteur of illustrator die werkt in de geest van schrijfster Astrid Lindgren. Kuijer is erg vereerd met de prijs. "Ik hoop dat de ALMA de positie van de kinder- en jeugdliteratuur positief zal beïnvloeden." Aan de prijs is een bedrag van 450.000 euro verbonden. Het is de grootste onderscheiding ter wereld op het gebied van kinderliteratuur. De prijs werd ingesteld na de dood van Lindgren in 2002. Lindgren schreef onder meer Pippi Langkous en Ronja de Roversdochter. Kuijer is vooral bekend van de boeken over Madelief en Polleke. Hij won meerdere keren een Gouden Griffel en kreeg in 1979 de Staatsprijs voor Kinder- en Jeugdliteratuur. Het is al weer een paar dagen bekend, maar de prestatie is er niet minder om.
Iedereen weet dat hij de boeken over Madelief en Polleke heeft geschreven. In tegenstelling tot andere series ontwikkelen de hoofdpersonen zich en verwerken ze hun belevenissen en ervaringen. Tevens zijn de verhalen ook goed voor te lezen.

eerste lekke band in 2012

Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Nu mag het van mij wel wat langer duren, maar helaas. Gisteren nadat ik van het ziekenhuis weer naar huis fietste op mijn gewone fiets voelde ik opeens de band zachter worden. Daarom heb ik de laatste 6 kilometers maar gezellig hand in hand met mijn fiets gelopen.
Gistermiddag de band geplakt en vanmorgen naar de fietsenwinkel. Daar kreeg ik uitleg dat elke soort fiets zijn eigen binnen en buitenband heeft. Ik heb dus nu binnenbanden voor mijn racefiets, de gewone fiets en een fiets tussen gewoon en race in. En het is de bedoeling dat ik dat ook allemaal ga onthouden als ik straks weer met de fiets op pad ga! Dat ik dan de goede binnenband voor de juiste fiets meeneem!
Wat is fietsen toch leuk!
Maar je moet geen lekke band krijgen.............

weer lid van een toerfietsclub

Gisteren ben ik weer lid geworden van een toerfietsclub. TFC Weesp, waar ik vroeger eind jaren 90 al eens een paar jaar lid van was, heette vroeger WTC de Amstel. Daar heb ik het shirtje nog van. Afgelopen woensdag heb ik deze beslissing genomen. Daarom meteen mijn racefiets naar de fietsenwinkel gebracht. Heeft het nog zin om hem op te knappen, of moet ik er aan geloven weer een nieuwe racefiets te kopen. Ik hoor het volgende week. Maar gisteravond hoorde ik dat tfc Weesp vandaag haar openingstocht reed. Dus heb ik deze tocht op mijn gewone fiets gereden. Gelukkig was deze tocht slechts 55 km, maar vooral het laatste stuk tegen de wind in had ik het moeilijk. Het viel dus niet mee om als enige gewone fietsrijder tegen alle racefietsen op te boksen. Gelukkig kon ik in het 16 man/vrouw tellend pelotonnetje schuilen.
Dat betekent wel dat ik dit jaar als langste tocht een rit van 55 km heb gereden. Ik heb dan wel zere benen, maar het was de moeite waard. Nu wat gaan trainen en vaker weer wat fietsen en dit uiteraard weer op een racefiets. Dan moet het goed komen en wie weet lonkt Zwitserland dan weer. Het is al weer ruim 3 jaar geleden dat ik in de alpen staand op de pedalen omhoog klom in de schitterende natuur een gevecht leverend tegen de "elementen".
Wie weet wat er allemaal weer gaat komen. Ik sluit in ieder geval een wat eerst als fijne tijd begon een hele vervelende tijd af. Dacht eerst dat ik weer van begin af kon beginnen van voor mijn burn out, maar misschien ben ik er wel sterker uitgekomen!

mooi liefdesgedichtje als einde

Ik ben er nog steeds verdrietig en kapot van. Ik snap nog steeds niet waarom mijn Tominprinsesje ons sprookje heeft uitgeblazen. Spelen met de gevoelens van een lief teer mensje zoals ik. Heb ik daarom besloten om ruim 30 jaar geleden geen toenadering tot vrouwen te zoeken? Het valt niet mee en ik hou het niet droog.
Het enige wat overblijft zijn de herinneringen, de lieve kaarten en emailtjes en mijn valentijnsgedicht van haar. Dat wil ik graag met mensen die dit stukje lezen delen.

Ik zal dit gedichtje elke dag lezen.
Niet echt een teken dat je zou zeggen: "we passen niet bij elkaar" of "het voelt niet goed" of "ik ben niet verliefd".
Zeker niet als je kijkt naar het berichtje bij het gedichtje

Of "ik hou niet genoeg van je om iets voort te zetten".
Nu zijn we twee weken later, na eerst nog twee hele fijne en gezellige dagen samen te hebben gehad.
Die dinsdagmiddag van het bewuste onheilstelefoontje zou ik na mijn werk bij haar komen om te wandelen en eten. Waarom bespreek je zoiets dan niet samen, zodat je dan gewoon toch nog kunt wandelen of fietsen of naar het theater gaan of uitwaaien op het strand, een dagje treinen.
Het is over en uit. Ik moest het even kwijt.
Haar bellen durf ik niet en haar kwetsen wil ik niet.
Zij mocht van mij alles beslissen wat we gingen doen. Nu heeft ze dit besloten.
We zijn van de 7de hemel in de hel aangekomen.
De Biebprins bestaat niet meer.