Harder Kulm

Vandaag om 11. 00 uur vertrokken in de geleende bergschoenen van Buurvrouw Carla. Op weg naar dat mooie restaurantje daar boven op de berg. Je kunt er met het baantje in 10 minuten zijn, maar zelf doen is natuurlijk leuker. Of te wel een klim van 567 meter naar 1322 meter over 3,6 km en in 1 uur!
Het was weer een pittig klimmetje, maar niet zo gevaarlijk als het klimmetje naar de Gaulihuëtte!
Onderweg natuurlijk weer wat meegemaakt of mensen gesproken, dus het was weer een interessante, leuk en mooie wandeling. Eerst komt er een jonge (rond 20 jaar) naar me toe en vraagt in het engels of dit pad naar dat restaurant boven gaat.Ja en hem tevens (tot wel5x toe) verteld dat hij het
witrooodwit teken (teken van een bergweg) moest volgen. Elke keer weer vroeg hij mij bij een splitsing hoe nu verder! Hij liep eerst sneller, maar later heb ik hem alleen nog boven op de top gezien! Kwam onderweg ook nog een man en vrouw  op leeftijd tegen en die vertelde mij dat ik de eerste persoon was die ze klimmend tegen kwamen. De andere mensen gingen alleen naar beneden!

Boven op de top na het maken van vele foto's ben ik wezen eten op een banke en heb nog een heel verhaal gehoord van iemand die oorspronkelijk uit Leipzig kwam (hij was van het jaar 1938), is naar Duitsland en later naar Zwitserland gegaan, heeft daar zijn vrouw leren kennen en woont nu in Boningen. Het was zijn 154ste keer dat hij samen met zijn hond naar boven is gelopen. Afdalen doet hij met het baantje!
Ik dacht dat er een steentje in mijn schoen zat, wat ik voelde wat aan de achterkant van mijn been in de schoen (boven de hiel). Deed de schoen uit om het steentje er uit te halen, maar bleek dus dat er een redelijke blaar zat. Zowel links als rechts. Niet onder op mijn voet, daar had ik nergens last. Thuis 2 blaarpleisters er op gedaan. Kijken hoe het morgen er uit ziet. Dan zou het in de middag gaan regenen, dus zullen we binnen wel wat leuks gaan doen!

De terugweg via de andere kant deed ik niet helemaal goed. Zat op een gegeven moment op 1380 meter hoogte bij Wanniwald en dat ging richting de Brienzersee. Dus ben ik maar omgekeerd en via de bergweg weer naar beneden gegaan. Ik wilde eigenlijk via de
wandelweg (redelijk vlak en met steentjes) terug, zeker met de 2 blaren, maar daar kwam ik pas na 2 km afdalen, dus was ik bijna al beneden.
Waarschijnlijk was ik de stevige schoenen niet gewend en zijn de blaren ontstaan.
Nu maar kijken hoe het met het slapen gaat!

Nog even wat sfeer proeven van boven!