liefdesverdriet

Wat eigenlijk een sprookje had moeten worden werd een grote nachtmerrie.
Twee mensen van boven de 50 worden verliefd op elkaar. Een biebprinsje en een Tominprinsesje vinden elkaar in de bibliotheek. Samen leuke dingen doen: wandelen, fietsen, eten, filmpje kijken, musical bezoeken (valentijnskado!), een dagje treinen (de tickets heb ik nog!), dagje uit naar een evenement (bijv. de efteling), samen lachen en praten, een dagje strand. Het stond allemaal op de agenda. Maar na een tweede poging (na een hele tijd op jezelf te zijn geweest valt een relatie niet mee!) ondanks veel lieve woorden en intenties kan het zijn dat je dan opeens niet meer verliefd bent. Dat je opeens geen goed gevoel meer hebt over een relatie. De één is er makkelijker in dan de ander. De één heeft meer moeite om de verliefdheid/ houden van gevoel vast te houden en in zijn/haar leven in te delen. Afgelopen donderdag nog een leuke en fijne dag gehad. Gewandeld, boodschaooen gedaan, gegeten, samen afgweassen, thee gedronken en wat gekletst. Ze had er een goed gevoel bij, maar mijn Tominprinsesje belde me gistermiddag plots op mijn werk op (ik zou na mijn werk bij haar komen) dat ze niet verliefd was, geen goed gevoel had en geen contact meer wilde hebben. Het is opeens voor mij geheel onverwachts over. We hebben er niet eens over gepraat! Ze zou mij 's avonds thuis opbellen, maar heeft dat niet gedaan. Ik snapte er helemaal niks van! Het slechte gevoel zat altijd alleen in haar hoofd en ondanks haar belofte me meteen te zeggen als haar iets dwars zat deed ze dat helaas niet. Alleen hele lieve woorden, kaarten en emailtjes. De harde mededeling bleef dan uiteindelijk over. Door wederzijdse onkunde, onbegrip, onwetendheid, onervarenheid, enthousiasme van de één, ging het toch allemaal te snel, niet goed communiseren? En dan helemaal geen contact meer, dan zat het wel erg diep! Wie zal het zeggen het is nu een voldongen feit zonder dat ik er het fijne van weet. Ik ben er wel echt helemaal kapot van ondanks het feit dat mijn gevoelens heen en weer werden geslingerd, maar ik neem haar niets kwalijk en respecteer haar beslissing. Ik wil wel voor haar vechten, maar niet tegen haar. Ze zal altijd in mijn hart blijven. Ik zal altijd van haar blijven houden en dat weet ze. Ik ben haar dankbaar voor alles wat ze voor me heeft betekent en wat we samen hebben gedaan. Die fijne tijd kunnen ze ons (in ieder geval mij!) ondanks alles niet meer afnemen.
We waren het gelukkigste stel, elkaars Godsgeschenk. Blijkbaar bestaat God niet! Hoe ik nu verder moet weet ik niet. Dit tere zieltje heeft een enorme klap gehad, net nadat hij er enigszins weer bovenop begon te komen. Wellicht wordt dit wel het einde van mijn weblog, want van de naam klopt al niet veel meer en de spirit is er al helemaal niet meer. Momenteel heb ik nergens meer zin in, zelfs niet in eten.
De tijd zal misschien de wonden helen, maar hoeveel tijd hebben we daar voor nodig en hoeveel tijd is ons nog gegeven.
Liefdesverdriet is een heel naar gebeuren. Het is een hele tijd geleden dat mij dat is overkomen. Van de 7de hemel in een hel terecht komen is helemaal verschrikkelijk. Dat heb ik nu twee keer meegemaakt en dat wil ik niet nog een keer meemaken. Misschien is alleen zijn nog niet eens zo erg! Je mist een aantal leuke dingen, maar je mist ook een aantal vervelende dingen. Je moet het ook treffen met je partner maar soms wordt je gewoon betoverd door een prinsesje, maar naarmate je ouder wordt, wordt het wel steeds moeilijker.
Gelukkig heb ik mijn drie konijnen nog, die vinden het nog steeds fijn dat ik elke dag bij ze kom.....

Staaroperatie

Waren mijn ogen 5 jaar geleden nog 100%, nu is mijn linker oog nog 90% en mijn rechteroog slechts 45%. Dat betekent dat er slechts 45% van het licht binnenkomt.
Omdat ik 's avonds bij donker en tegenlicht van auto's helemaal niets meer zag ben ik naar een oogtest gegaan. Daar bleek dat mijn lens dusdanig vertroebeld was dat ik eerst maar even naar de oogarts moest. Zo gezegd, zo gedaan en na een week kon ik al, dus vandaag, geholpen worden.
De operatie duurt slechts 15 tot 20 minuten. Gelukkig was er iemand die voor de tweede keer geholpen werd en mij alles kon vertellen van de eerste keer en dat alles erg mee viel. Dat wetende ging ik onder het mes. Ik moet zeggen, nu 2 uur na de operatie valt alles tot nu toe inderdaad erg mee. Je weet natuurlijk niet wat er gaat komen, maar dit hebben we vast gehad. Nu maar hopen dat ik straks weer beter met mijn rechteroog ga zien.

Bij een staaroperatie wordt de lens verwijderd. Het lenskapsel oftewel het lenszakje waarin de lens zich bevindt blijft grotendeels in het oog aanwezig. Het verwijderen van deze eigen “troebele” lens uit het lenskapsel gebeurt door middel van phacoemulsificatie. Dit is een techniek waarbij een klein instrumentje door hoogfrequente trillingen de lens vergruist en tegelijkertijd opzuigt. Nadat de eigen lens geheel is verwijderd wordt een kunstlensje van een bepaalde sterkte in het lenszakje geïmplanteerd. In principe gebeurt de operatie in dagbehandeling. Een staaroperatie vindt doorgaans onder plaatselijke verdoving plaats, maar kan (indien noodzakelijk) ook onder algehele narcose plaatsvinden.

Na de operatie moet het oog eerst herstellen en na ongeveer zes weken kan een nieuw brillenglas worden voorgeschreven. Houdt u er rekening mee dat bij een staaroperatie, net als bij andere operaties, complicaties kunnen optreden of er een infectie kan ontstaan
Wat zegt een oogarts tegen je:
Staar is vertroebeling van de lens van uw oog. Staar wordt ook wel grijze staar of cataract genoemd. De vertroebeling ontstaat vaak door veroudering van de lens. Hierdoor gaat u wazig zien. Het is net of u een vieze bril op heeft. Dit gebeurt niet van de één op de andere dag. In het begin kan een bril uitkomst bieden, maar uiteindelijk is een operatie de enige oplossing. Wees gerust, een staaroperatie is een ingreep die veel uitgevoerd wordt. U wordt plaatselijk verdoofd en kunt dezelfde dag gewoon weer naar huis.
Meer weten over staar. Hier kun je er alles over lezen.


UPDATE
Vanochtend heb ik om 8.10 uur het kapje en het verband van mijn rechteroog gehaald. Het was natuurlijk spannend om het feit hoe en of ik wat zou kunnen zien met het oog.
Wel nu, toen éénmaal alles eraf was zag ik alles vrij scherp en duidelijk. Eigenlijk zag ik zelfs beter dan met bril. Het was wonderbaarlijk en fantastisch om zo zonder bril alles duidelijk te kunen zien, terwijl het zicht de komende tijd zelfs nog wat beter zal worden. Verschillende mensen hadden mij al verteld dat een staaroperatie ook inderdaad helpt en beter maakt. Dat klopt dus ook.
We zijn er nog niet, maar het ziet er erg goed uit!

Gouden film voor Achtste-Groepers Huilen Niet

De film Achtste-Groepers huilen niet van regisseur Dennis Bots heeft de Gouden Film status bereikt. Binnen anderhalve week na de release trok de film al meer dan 100.000 bezoekers. Hoofdrolspelers Hanna Obbeek en Nils Verkooijen ontvingen vanmiddag de Gouden Film uit handen van actrice Hanna Verboom.


Achtste-Groepers Huilen Niet is de verfilming van het gelijknamige boek van Jacques Vries. Hoofdrolspeelster Akkie houdt van voetbal. Haar wereld staat op z’n kop als wordt ontdekt dat ze leukemie heeft. Akkie begint met een positieve instelling een zwaar gevecht tegen de ziekte. Onder leiding van de vrolijke juf Ina probeert de klas een manier te vinden om Akkie te steunen, zodat ze op tijd beter is om voor het laatst in een voetbalwedstrijd van de basisschool te schitteren.
Achtste-Groepers huilen niet is een co-productie van o.a. Cinesud’ers Harro van Staverden en Reinier Selen. De film draait nog volop in de bioscopen.