Het was nog wel een beetje spannend, maar het verlossende woord is er uit. De Rabobank mag naar de Tour de France. Gelukkig maar, want anders was voor mij de Tour de France 2008 nu al over.
Uiteraard is het alleen een finacieel spectakel, maar ik kijk toch alleen naar de fantastisch mooie bergetappes (alleen de natuur al!)en als daar een Rabo-shirt bij zit is dat mooi om te zien. Reacties zijn hier te lezen.
De deelname van Rabobank aan de Tour stond op de tocht na de problemen rondom renner Michael Rasmussen vorig jaar. Tourbaas Christian Prudhomme sprak in februari echter al bemoedigende woorden. "We hebben getwijfeld over Rabobank. Maar we kwamen tot de conclusie dat Rasmussen en zijn baas de Tour hebben beschadigd, niet de sponsor."
Dus commercieel wint het van de sport zelf! Nu dan, voor deze ene keer mag het dan (gelukkig!), maar normaal mag dat natuurlijk niet. De sport moet op de eerste plaats staan....
Wat ik heb met de tour, is dat ik alle bergetappe's sinds pak hem beet begin jaren 80 op video heb opgenomen. Toen ik in november 1992 gestopt ben met roken heb ik meteen maar dat geld wat ik over zou houden door het niet roken uitgegeven aan een ergometer (dat is een hometrainer met een calorimeter erbij!).
Ik reed daar natuurlijk regelmatig op, maar het nadeel is dat je binnen heel erg gaat zweten. Ik heb het zelfs op mijn balkon geprobeerd (daar staat die ergometer nu dus ook, ongebruikt en hij wordt steeds bruiner. Het tweede nadeel (in vergelijking met het buiten op de racefiets fietsen is dat je na een uur last van je knieën krijgt. Ik heb een redelijk grote periode fanatiek op deze ergometer getraind.
Het leuke is dat ik dus op de ergometer zat te kijken naar de opgenomen bergetappes van de tour de france. Ik kan me nog wel iets grappigs herinneren. Op een gegeven moment begon ik als een wilde heel hard te trappen, en dat kwam omdat ik op dat moment aan het kijken was naar de finish van zo'n etappe, en ja die gingen opeens ook heel hard naar de finish!
De beroemde berg van de tour is natuurlijk alp D'Huez. Ik heb hem al verschillende keer gefietst. Snelste tijd tot nu toe (en dat zal ook wel zo blijven!) is 1.04.50 sec. (1 uur, 4 minuten en 50 sec). De snelste beklimming ooit staat op naam van Marco Pantani (il pirato) uit 1997: 37,15 minuten. Dan valt de tijd van deze toerfietser best wel mee! Met de dood van Pantani zijn we wel een rasklimmer (berggeit) en aanvaller kwijtgeraakt. Hier nog even wat herinneringen.
N.B. Minstens één klim heb ik waardig in een rabo-shirtje gereden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten