de kelder

Vanochtend was het weer brrrr, maar mijn fiets had gelukkig geen jeuk, dus ik hoefde niet te krabben! Een aantal autorijders wel, gniffel,gniffel....
Toch begon de dag niet goed, een soort valse start. Na zo'n 500 meter kwam ik er achter dat ik mijn rugtas vergeten was, dat gebeurde tot nu toe nog niet, dat kan twee oorzaken hebben, maar daar heb ik het niet over...
De rugzak moet wel mee, want daar zit mijn eten in, regenkleding, en nieuwe kleren om op mijn werk aan te trekken. Dus toch even rechtsomkeer.
Onderweg kwam ik nog van alles tegen, glad wegdek, een ligfiets waar ik door het tegenlicht van de zon bijna overheen keek, een wegspringende haas in de polder op het inmiddels bekend of berucht fietspaadje, maar we zijn op ons werk gekomen.
Omdat ik mijn spaken nog niet heb kunnen laten maken heb ik een zootje armoe in mijn kelder staan. Een gehandicapt fietsvijftal.....
Ga maar na op de bovenste foto van links naar rechts:
1. de blauwe mountainbike. Die heb ik in de winter wel eens gebruikt als het glad was of als er veel sneeuw lag, want dat fiets niet zom prettig met een racefiets. Omdat ik er niet zoveel mee reed, heb ik er ook niet veel onderhoud aan gedaan, dus op een gegeven moment was de ketting niet echt meer wat het moest zijn. Het had op een vrijdag erg gesneeuwd en 's avonds naar Muiderberg om te schaken was echt fantastisch. Geen auto's en lekker hard met de mountainbike over de sneeuw.......totdat ik bijna bij de Rijver was ik een keer moest optrekken en de ketting brak. Het was donker, en de ketting verdween in de sneeuw.
Het laatste stukje lopend naar het speellokaal. Aan het eind van de avond nam Tom mijn fiets mee, en bracht Henk mij met de auto (ja, hij durfde!) terug naar Weesp.
De volgende dag zou Tom de fiets bij mijn moeder afgeven. Zij woont naast de fietswinkel van Wouter.
De laatste jaren heb ik de mountainbike niet meer gebruikt.
2. De oude opa fiets van mijn vader. Een echte opa fiets met nog een echtekettingkast om de ketting heen. Deze fiets gebruikte ik bijna altijd naar mijn moeder toe. Het licht deed het en je kon nog wat meenemen. Totdat ik een nieuwe tweedehands fiets met vijf versnellingen kocht, om in de winter mee naar mijn werk te fietsen (sterke banden, vast licht), aangezien ik op een gegevn moment wel erg veel lekke banden kreeg met mijn racefiets. Maar ja, zoals ik hier al geschreven heb ben ik dit jaar niet goed begonnen, en heeft deze fiets sindsdien één lekke band, en dat fietst niet echt. Dus ben ik weer met de oude opa fiets gaan fietsen om boodschappen te doen en naar mijn moeder te gaan. Maar deze fiets wordt bruiner en bruiner, zodat de ketting er regelmatig af gaat. Momenteel ligt de ketting er af, en ook dat fietst niet echt prettig!
3. Een tweede hands gewone fiets (Batavus), met 5 versnellingen, dikke banden. Hij fietst niet echt lekker, omdat hij redelijk dikke banden heeft. Speciaal gedaan om minder lekke banden te krijgen, maar ja dat heb je niet in de hand. Dus veel weerstand met het fietsen en helaas ook al verschillende keren een lekke band. Dus dat schiet niet op.
4. De laatst gekochte racefiets, een Gazelle Vuelta (rood), gekocht op 5 april 2003. Deze fiets heeft (voor de kenners) een tripple achter, zodat ik in de bergen beter omhoog kan, en meer energie heb om het langer vol te houden. Speciaal hierom heb ik deze fiets (kostte toen 1000 euro!) en omdat mijn eerste echte racefiets last van dementie had! Of te wel aan het aftakelen was! Deze fiets is de enige fiets die een vierpassentocht op één dag heeft gereden.
5. Mijn op 6 april 1994 gekochte Giant Cadex voor het toendertijd mooie bedrag van 4500 gulden. In die tijd kwamen de eerste fietsen van cadex uit. Kunststof, maar erg sterk. De fiets heeft een heel mooi apart stuur, waarmee je met een mooie houding kunt racen. Vergeleken met mijn andere, nieuwste model, een geheel ander stuur. Toen ik de fietsen afwisselend ging gebruiken was het heel verwarrend fietsen. Stuur, rem en versnelling waren anders. Tel uit je winst. Dus ik zat geregeld onwennig op mijn fiets. O ja, hoe moest ik ook al weer schakelen op deze fiets......
Deze fiets heeft wel de meeste klim kilometers gemaakt en de meeste driepassentochten op één dag. Het is ook de fiets die Jan-Maarten Heideman en zijn broer Alexander heel lang kon bijhouden op de beklimming van de grote Scheidegg! (ik zal de foto die toen van ons gemaakt is nog eens opzoeken).
Op 30 juli 2005 heb ik voor het laatst op deze Giant gereden. Toen viel de kettingkast helemaal uit elkaar (brak af!) en staat sindsdien in mijn volle kelder.

Dus met ander woorden, als de banden van mijn mountainbike niet leeg staan (?), dan is dat de enige fiets die nog helemaal heel is. Verder kan ik alleen nog op mijn tweede fiets enigszins fietsen (met een piepend geluid van de kapotte spaken).
Ik heb van het weekend nog wel wat te doen.