Gisteravond was het dan zover om toch maar weer eens te proberen om in bed te gaan slapen. Nu, dat is dan alleen bij proberen gebleven. Ik heb de lijdensweg toch tot rond 6.30 vol gehouden. Toen ben ik mijn stoel weer in gevlucht. Daar kon ik tenminste pijnvrij zitten/liggen.
Ik zal de volgende poging pas weer wagen als ik pijnvrij ben in mijn borstkas.
En waarom heb ik het geprobeerd, omdat ik de middag gisteren op mijn werk redelijk ben doorgekomen. Ik kon wel merken dat het toch wel anders is dan een hele dag in een stoel zitten en dat kon ik aan het eind van de dag ook aan mijn rug voelen. Toch was ik niet ontevreden.
Uit voorzorg heb ik vanmorgen mijn rekverband wel weer omgedaan om de spieren te ondersteunen, en dat was wel nodig. De hele dag beziggeweest, van de ene school naar de andere school, dingen verteld, kinderjury, afspraken gemaakt, ik had net 10 minuten tijd om even een paar boterhammen te eten.
Dus ik kwam vanavond weer aardig kapot thuis. Dan is het weer heerlijk als je dan weer een tijdje in een stoel kan blijven zitten. Ik merk dat de conditie van mijn kneuzingen wel wat is verminderd. Donderdag heb ik een dag vrij en in het weekend kan ik ook weer mijn rust nemen.
Alles bij elkaar valt het dus nog niet mee......
Maar we zetten door. zodat we uiteindelijk weer pijnvrij in ons bed kunnen slapen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten