dag 6 en 7

Gisteren, donderdag 4 februari, had ik weer een goede dag.
Na geslapen te hebben op een stoel ben ik 's ochtends eerst naar mijn moeder geweest. Ik moet zeggen om de fiets naar boven te krijgen (vanuit de kelder) dat viel niet mee en kostte even een auwtje, maar het ging al weer beter dan de vorige keer. Ook op de fiets komen (met de benen over het zadel heen!) en de eerste stap op de pedalen doen nog zeer, maar éénmaal op de fiets dan gaat het wel.
's middags zat bij de post een leuke kaart van mijn collega's uit Bussum en die zeiden, doe rustig aan, dus dat heb ik dan ook maar gedaan! Daar had ik natuurlijk geen problemen mee, want meer kan ik toch niet doen.
's Middags ook nog een aantal belletjes gehad van mijn collega's en ik kon merken dat het praten ook beter ging. Geen schorre stem en ook niet puffen naar adem!
Aan het eind van de dag merkte ik helaas wel dat het lichaam moeier werd, want alles ging weer wat moeilijker en voelde ik ook beter.....(maar ik voelde me niet beter!).
Ook deze nacht zou ik op de stoel door brengen, vanwege de angst voor het opstaan uit bed!
Vanochtend kwam ik eigenlijk vermoeid en minder goed uit stoel. Mijn zij voelde ik flink en was niet geheel pijnloos. The day after the night before!
Omdat ik mij moe voelde wilde ik eigenlijk toch in bed liggen. Het moet er toch een keer van komen.
Het er in gaan (en dat klinkt gek voor iemand die toch wel graag zijn bed in wil)ging moeilijk en vervelend. Op mijn zij (uiteraard wel de goede rechter zij) liggen deed pijn en om weer op mijn rug te komen dat duurde weer even, maar dan heb je ook wat... Boven wonder kwam ik pijn vrij te liggen en ik lag ook lekker. Nu is alleen het probleem dat ik altijd maar een kwartiertje op mijn rug kan liggen in verband met mijn rug. Toch hield ik het vol en wist alles bij elkaar zo'n vier uur in bed te blijven en ik ben nog weg geweest ook, want ik werd wakker!
Maar het lekkerste gevoel van dit alles (tot nu toe) is toch wel dat ik zonder erg veel pijn en met behulp van mijn handen en benen (!) redelijk prettig mijn bed ben uit gekomen. Dat was echt een overwinning. Vannacht dan maar weer eens proberen om de hele nacht goed in mijn bed door te komen.
Stapje bij stapje lijkt het steeds beter te gaan. en ook het pijngehalte van mijn gekneusde rib die nog altijd erg pijnlijk was lijkt ietsjes minder geworden te zijn. Ik kan dat niet uitleggen, maar dat moet je voelen (de gehele dag!). Het stemt mij eindelijk eens blij. Het geeft mij een blij gevoel.
Daar tegenover staat dat ik vaker moet hoesten en neus snuiten en dat veroorzaakt elke keer weer energieverslindende steekpijnen op. Je kunt ook niet alles hebben.
Op het moment dat ik dit schrijf is het precies een week geleden dat ik bij de Hakkelaars brug onder niets vermoedende omstandigheden op een stukje gladde wegdek pijnlijk onderuit ben gegaan. In die week is er heel wat gebeurd!