heeldeheuvelrug

Vanmiddag met het mooie warme weer met mijn "gewone" fiets door de bossen gefietst.

Eerst naar Naarden toe om aldaar te beginnen. Via Oud Valkenveen gingen we richting Huizen, om even de haven te bekijken.

Onderweg stuitte we op het traject  heeldeheuvelrug en kwamen we op route nummer 7. We zijn via Blaricum naar Bussum gereden om tenslotte weer bij ons startpunt in Naarden te eindigen. Totaal 25 km gereden door een fantastisch mooie omgeving en zeker aan iedereen aan te raden. Je rijdt er vaak op onverharde fietspaden door bossen, over hei. Zeer de moeite waard en duidelijk aangegeven.
Het hele traject is hier te vinden en je kunt er tevens inzoomen voor de verschillende routes. Zo kun je makkelijk elke keer een bepaald deel van het traject fietsen omdat het allemaal rondjes zijn! Veel fietsplezier!

MOOI IS HET GOOI!!!!!

toertocht van 180 km in Ede

Vanochtend ging de wekker om 05.10 uur, nee, ik werd om 05.08 uur wakker en kon de wekker uitzetten.
Ik had met Jan afgesproken om vandaag om 06.00 uur vanuit Weesp te vertrekken naar Ede om aldaar om 07.00 uur te beginnen aan de Reichswald posbank toertocht van 180 km/
Zo gezegd zogedaan en om 7.05 uur vertrokken we met z'n tweeen. (we zouden de hele dag met z'n tweeen blijven rijden, soms ingehaald door de snellere mannen, maar wij hadden de tijd!).

Het was toen nog niet zo druk, uiteindelijk zouden er "slechts" 148 mensen starten voor de 180 km. Je kon ook de 135 km fietsen (dan miste je de klimmetjes rondom Nijmegen, Groesbeek en Reichtswald). Daar deden 300 mensen aan mee.

De tocht was aangeven door duidelijk te herkennen rode pijlen.
De eerste 90 km wisten we in 4 uur af te leggen. Gelukkig was het ton nog niet zo warm. Jan vertelde me elke keer als het fietsen wat zwaarder ging hoeveel meters we waren gestegen! Over de hele dag was dat wel redelijk, ruim 1000 meter hoogte verschil werd er overwonnen.
De eerste helft hadden we de wind schuin tegen en was het nog niet zo warm, Op de terugweg kregen we de wind schuin mee, maar was het beduidend warmer, om niet te zeggen dat ik aardig wat last van de hitte had. Het stukje na de 2de controle post in Stokkum en de Posbank was geheel vlak in de open ruimte. Daar had ik het heel erg moeilijk, zere benen, de hitte en vlak in de polder. Zag het eigenlijk niet zo zitten, maar diesel Jan ging op kop (constant dik boven de 30!), ik in zijn wiel en maar trappen. 30 km afzien, totdat de posbank in zicht kwam, je zag hem duidelijk van afstand dichterbij komen. Eénmaal weer klimmen ging het gelukkg weer beter.

Op de posbank nog even van het mooie landschap genoten, de heide stond er fantastisch bij, een foto gemaakt en op naar de finish. Ik werd op de Posbank nog door een kennis gebeld die met me wilde fietsen, helaas even geen tijd! De laatste 70 km waren het warmst en heb ik zeker ruim 1 liter water gedronken en dat was ook echt nodig.

Na afloop konden we ook zeggen:

Het was een mooie tocht. Een beetje warm, een beetje ver, een beetje hoog,een beetje au en zeker de moeite waard! Op naar de volgende tocht!

Deze tocht had ik al eens eerder gereden, nl. op zaterdag 26 mei 2001. Ik was toen ruim 10 jaar jonger, fietste indertijd veel meer en waarschijnlijk had ik in een groep meegereden. Voor de schrijvers onder ons: ik ging die dag in Ede om 7.30 van start, had een fietstijd van 6.13.00 sec met een gemiddelde van 28.9 en een maximum van 60.3. Om 15.10 was ik weer aan de finish in Ede!

Ja, wie wat bewaard, die heeft wat, nietwaar!

Alle gegevenes werden door Jan op zijn GPS opgeslagen.
Mocht je een algemene routebeschrijving van de tocht willen, kijk dan hier.

Gegevens voor bij de routekaart hieronder:

Tussentijd Tijd Afstand Gem. snelheid Etappe

Overzicht 8:21:23sec     180,11km       21,6

lap 1 2:17:52sec      59,38km      25,8         Ede - Milsbeek

lap 2 31:04sec   zitten bij de controlepost

lap 3 2:03:27sec      52,60km      25,6         Milsbeek - Stokkum

lap 4 24:05sec   zitten bij de controlepost

lap 5 1:19:39sec       34,43km      25,9        Stokkum - Posbank

lap 6 6:33sec      kijken op de posbank

lap 7 1:20:18sec       33,08km      24,7         Posbank - Ede

lap 8 18:22sec   zitten en drankje aan de finish

Een impressie van de tocht in 2007:

konijnenhok

De vakantie dit jaar heb ik voornamelijk gebruikt om lekker rustig aan te doen, genieten en wat fietsen.
Woensdag en vandaag ben ik dan voor het eerst echt in mijn huis bezig geweest. De konijnen waren al verhuist naar het balkon, het hok nog niet. Aangezien dat hok ruim 2.60 meter was en het balkon net 2 meter moet er dus wat anders gemaakt worden.
Dus eerst het hok helemaal afbreken en daarna (wel wat kleiner) weer op het balkom iets anders opbouwen.
Zo gezegd zo gedaan, maar voor iemand met 2 linkerhanden valt dat niet mee. Oke, het afbreken dat gaat nog wel (al hoewel al die sprijkers er uit halen!), maar straks weer het opbouwen......
Eerst maar een plan in mijn hoofd krijgen en dan kijken of de handen dat ook kunnen uitvoeren.
Vooralsnog is het hok bijna afgebroken (meeste hout en al het gaaswerk, au!), gaan we eerst in huis wat verplaatsen en dan zagen zagen zagen.....
We hebben nog 1 week vakantie!

Vandaag dinsdag 21 augustus is het hele hok helemaal verdwenen en staat mijn computermeubel daar rechts van het raam. Twee boekenkasten moet ik er ook nog heen slepen, maar dat komt goed. Alleen nu nog een plan maken voor het hok op mijn balkon.

Vandaag woensdag 22 augustus zijn 3 kasten schoongemaakt en verplaatst en is mijn slaapkamer ook enigszins veranderd. Tevens heb ik al iets veranderd op mijn balkon wat niet echt gemakkelijk ging!

begrafenis

Gisteren zijn we met de familie naar een begrafenis geweest. De laatste jaren gebeurde dat ook wel eens, maar toen gingen we naar de begafenis van een oom of tante. Nu waren we voor het eerst bij het afscheid

van een neef. Pas 57 jaar, in de kracht van zijn leven, betrokken bij heel veel activiteiten en laat een vrouwen 2 kinderen achter. Zijn moeder, onze tante van in de 90 was ook bij de begrafenis aanwezig.

Er waren heel veel mensen.

Vroeger kwamen we als neven en nichten nog wel eens bij elkaar, de laatste jaren slechts bij mooie (bruiloft, 25jarig huwelijk)  of trieste bijeenkomsten.

Het enige positieve van deze begrafenis is dat je de neven en nichten weer spreekt en bij kunt praten over wat is geweest en misschien  afspreken om weer eens langs te komen of weer wat via de mail van je te laten horen.

Helaas hoort dit allemaal bij het leven. Laten we nu maar weer eens bij een mooie gebeurtenis bij elkaar komen (bruiloft!).

trainingsrit

Sinds ik begin dit jaar weer lid ben geworden van de TFC Weesp fiets ik nu elke dinsdagavond 2 uurtjes met de fietsgroep. Dit was ook de reden om lid van de club te worden. Anders zou ik niet gaan fietsen en nu heb ik alle dinsdagavonden meegefietst.
Ieder lid kan dinsdagavond komen fietsen. De start is om 19.00 in het clubhuis. Afhankelijk van het aantal fietsers worden er 2 groepen gemaakt. Een wat snellere (gemiddelde rond 29 km/uur) en een langzamere (rond 27 km/uur) groep.
Ik fiets dan mee met de snellere groep en als er niet zoveel mensen zijn dan rijden we in 1 groep, zoals gisteren. Nog 2 avonden en dan wordt het te donker om nog een leuk tochtje te maken. We rijden nu zo'n 2 uur en rond de 60 km.
Gisteren waren we met 7 man.en een vrouw (we waren ook wel eens met 5 man en 3 vrouwen)
Het was een leuk tochtje via naarden en huizen naar de Tafelberg.
Jan rijdt op kop met nog iemand (toevallig was ik dat gisteren). Hij heeft de route bij zich zodat we in één keer door kunnen rijden. Het wordt in de GPS opgeslagen en je kunt het daarna weer nafietsen.

De olympische spelen 2012 zijn weer voorbij

Ik heb er dit jaar niet veel van gezien. Vroeger keek ik er regelmatig naar. De laatste jaren worden er niet dankzij maar ondanks het olympisch committee door nederlanders prestaties geleverd.. Voor mij zelf zou  zelfvertrouwen in iemand hebben belangrijker zijn dan dat je eerst hebt bewezen met een wereld record of dat je in een bepaald evenement goed kunt hebt gepresteerd. Wat mij het meest opzien baarde was de prestatie van Epke Zonderland. Zelf zijn plan en doel gemaakt aan iedereen lak en vertrouwen in zichzelf en dan op het moment supreme zo'n wereldprestatie leveren. Hij is in de wereld de enige die dat kan. Zijn oefening en de verslaggeving vond ik eigenlijk het mooiste van alles en heb ik ook verschillende keer gezien.
Hoe dan ook over het algemeen presteren de nederlanders ondanks alles goed. Alles over de olympische spelen kun je hier vinden.
Wat betreft de medailles:

De enige in de wereld die dit kan

Vroeger heb ik een paar jaar om gymnastiek gezeten, samen met je vrienden om de gezelligheid en de vele spelletjes die je deed.  We zaten niet bij de selectie, en we deden het ook maar 1x in de week. Maar omdat tijdens wedstrijden er te weinig deelnemeners waren mochten wij, de gezellige club turners, ook meedoen. Natuurlijk toen wel even heel serieus aan de slag. En wat krijg ik aan het eind van de dag, een medaille voor de 3de plaats. Voor een aantal selectie turners. Uiteraard is het bij die enige medaille gebleven, maar ik heb hem nog wel!
Gelukkig zijn er nu een aantal nederlanders die het nog wat beter kunnen. Gisteren hoorde ik het van Epke Zonderland, meteen maar even op internet naar de oefening gekeken en het is inderdaad de moeite waard.
Alles omternt de gouden medaille vind je hier



En wat ging er allemaal aan spanning vooraf, tijdens de oefening en na afloop.....

Eindelijk weer een auto!

Na 4 jaar heb ik dan eindelijk weer een auto in mijn bezit. 's Ochtends om 9.30 vanuit Weesp met de racefiets naar Schoonhoven. Gelukkig was het beter weer dan de vorige keer. De wind, gelukkig niet zo veel, had ik schuin mee. Dat was lekker fietsen moet ik zeggen. De weg kende ik ook nog, nu uit mijn hoofd zodat ik zonder verkeerd te rijden door kon fietsen. Met een gemiddelde van ruim 31 kwam ik binnen de 2 uur al in Schoonhoven aan. Alles stond al klaar, nog een handtekening en ik kon de vermoeide racefiets in de auto zetten. En zoals op de foto te zien is, dat ging vrij makkelijk!  Dat was ook de reden waarom ik deze auto heb gekocht. Het is de bedoeling dat ik deze auto niet zoveel zal gebruiken, alleen als nood, als ik een tochtje ergens anders wil fietsen (zal volgend jaar wel worden), of als ik ergens heen moet dat te ver is om met de fiets te doen. Maar ik wil meer kilometers met de fiets blijven maken dan met de auto.
Voorlopig staat de auto netjes voor de flat.

Heuveltocht

Eindelijk eens een mooie dag om te fietsen. De laatste 2 tochten die door de TFC Weesp georganiseerd werden vielen in het water. Die had ik ook niet gefietst. vandaag dus wel. De tocht die ik het liefst fietst, nl door de utrechtse heuvelrug. Met 2de pinksterdag had ik al zo'n vergelijkbare tocht in Hilversum gereden, maar verder zijn het alleen vlakke trainingsritten in de polder.
Voor een heleboel jaar terug reden we deze tocht ook al, alleen toen was de afstand 190 km, nu dus slechts 160 km.
We gingen om 8.30 uur met 18 man weg. Eén van de fietsers had al snel pech met een pedaal, maar dat werd gelukkig snel opgelost. Bij de splitsing van de 100 en 150km gingen we met 13 man verder en wij bleven de hele dag verder bij elkaar. Het parcours was mooi, de groep was ook goed, er werd geregeld met andere fietsers gepraat en bij elk klimmetje werd er op iedereen gewacht. Met mij ging het bij de klimmetjes wel goed. Aan het eind van de rit waren er nog een aantal die te veel energie hadden en ging het nog even in een rap tempo naar huis.
Aangekomen nog ruim een uur nagepraat, wat lekkers gegeten en mijn toerfietskleren besteld, zodat ik straks eindelijk in het goede clubtenue kan fietsen!
Al met al weer een hele mooie dag, een leuke tocht, mooi weer en prima vermaakt.

Laatste karrenrace

Eindelijk is het er dan toch van gekomen. Nadat ik minder ben gaan werken en meer afstand van mijn werk heb genomen, degene die mij erbij heeft gehaald plotseling is overleden, had ik voor mezelf de gedachte dat het wel mooi genoeg is geweest. Zeven jaren lang mocht ik in de Jury van deze afsluiting van het schooljaar van de Godelindeschool zitten. Maar ja, als ze je dan weer vragen om het te doen dan bezwijk je weer en was dit jaar voor de achtste keer dus echt de laatste keer. Ik vond het een eer om in de jury te zitten als bekende naardenees, ik heb het altijd enorm leuk gevonden en met heel veel plezier gedaan. Ik zal er met weemoed aan terug denken. Ik werd door de organisatie bedankt en na mijn emotioneel afscheidspraatje is het dan echt over. Misschien dat mijn collega die samen met mij nu alle jeugdactiviteiten gaat doen mijn plaats kan innemen.

auto gekocht

Vandaag eerst even gewacht op de regen, ik bedoel natuurlijk dat deze voorbij getrokken was. Dus in plaats van 9.00 uur pas om 10.00 uur vertrokken. Helaas reed ik te snel want bij Breukelen kwam ik weer in de regen terecht. Even 10 minuten break en daarna klaarde het op en is het de hele dag droog geweest. Toen kwam pas probleem nummer 2 om de hoek, de tegenwind. Vooral van Lopik naar Schoonhoven had ik volop een sterke wind tegen. Ik kwam slechts tot 22/25 km/uur. Terug ging het trouwens wat harder (45/47 km/uur). Eindelijk na ruim 2 uur aangekomen eerst wat gegeten en toen was het tijd om de auto te bekijken. Ik ging voor een zuinige suzuki/toyota, maar kwam dankzij familie bij de Suzuki Wagom R terecht. Rijdt iets duurder, maar ik kan mijn racefiets er heel makkelijk in zetten. Voorwiel eruit, optillen, beetje draaien en ik kan zelfs de derde (achterbank)stoel weer terug plaatsen. Hij schakelt ook erg soepel, dus de koop was erg snel rond. Nu nog even wachten en biebcheesbiker rijdt na 4 jaar weer in een auto rond. Betekent niet dat ik nu alles weer met de auto ga doen, nee, ik probeer zoveel mogelijk alles met de fiets te doen, alleen in uiterste noodzaak (slecht weer, lange afstand, zware dingen vervoeren) zal ik de auto pakken.

De terugtocht werd een drama. Ondanks een kortere route (via de meern, vleuten, maarssen) kwam ik pas na 131 km (heen was 61 km)met hele zere benen weer thuis. Maar ik heb nu wel een nieuwe auto!

crying in the rain

Na toch wat mistroostig weer de laatste tijd, de regen die nog wel eens naar beneden valt deed me denken aan het volgend liedje. Ik kwam het bij toeval tegen en de moeite waard om daar weer eens weemoedig naar te luisteren:

eerste echte toertocht! Wat heet.....

Tweede pinksterdag was het mooi weer, echt weer om een tochtje te rijden. Maar waar? Gelukkig hield gwc de Adelaar een mooie tocht: Een mooie tocht met allemaal klimmetjes, en daar gaat het mij om. Probleem was alleen dat ik nog niet zoveel kilometers in de benen had en dat ik dit jaar nog geen klimmetje heb gedaan. Hoe dan ook eerst 15 kilometer fietsen naar Hilversum. Daar kwam ik een bekende van mijn tfc Weesp tegen. We zouden samen met een groep van de adelaar mee fietsen en we kozen de 150 km route!!!! Ik moet zeggen, het was inderdaad een mooie tocht met veel klimmetjes. Alle klimmetjes kwamen mij bekend voor van een jaar of 7 terug. De klimmetjes waren het probleem niet, die gingen wel goed, alleen ik had te weinig kilometers in de benen. Na 120 km en het laatste stuk wind tegen was ik helemaal leeg, zere benen, krampen en dan nog 30 km fietsen. Mijn fietsmaatje zat er ook een beetje doorheen en hebben we de groep laten gaan en zijn samen verder gegaan. Reden we met de groep nog boven de 30 km/u, samen reden we net 25 km/u. We hebben het gehaald, alleen moest ik nog 15 km naar huis. Tegen de wind in. Onderweg kwam ik nog een schaakvriend tegen en al pratende zijn we een stukje verder gereden. Thuis eerst een lekkere portie spaghetti en heerlijk op een stoel in de zon uitrusten van de inspanning. Zo kreeg een mooie dag toch nog een goed einde. Deze 180 kilometers kunnen ze me niet meer afpakken. Op naar de volgende toertocht.......

Nog 100 Nachtjes Slapen is het prentenboek van 2013

Nog 100 Nachtjes Slapen is gekozen tot prentenboek van het jaar 2013. Dat meldt de stichting CPNB donderdag. Het boek van auteur en illustrator Milja Praagman werd door Nederlandse jeugdbibliothecarissen gekozen tot het centrale boek van de nationale voorleesdagen van volgend jaar. De voorleesdagen worden gehouden van 23 januari tot 2 februari. De campagne moet het voorlezen aan kinderen die zelf nog niet kunnen lezen stimuleren. Naast de uitverkiezing van Nog 100 Nachtjes Slapen is een top tien samengesteld van prentenboeken die volgend jaar kunnen worden voorgelezen. De voorleescampagne, die in 2013 voor de tiende achtereenvolgende keer plaatsvindt, gaat van start met het Nationale Voorleesontbijt. Daar doen doorgaans allerlei bekende Nederlanders aan mee.

ajax kampioen 2012

Sinds Ajax naar de beurs ging is het helemaal fout gegaan met Ajax. Geld over de balk, veel te hoge salarissen, geen inzet, slechte inkoop van spelers, geen ajaxliefde van spelers, geldwolven aan de top, ga zo maar door. En niemand begreep waarom het steeds slechter ging met Ajax. Zelfs de Ajax filosofie werd soms overboord gegooid. Met als diepte punten trainer Jol en voetballer El-Hamlap. Dan begint gelukkig de fluwelen revolutie. Nummer 14 himself neemt eindelijk het initiatief. Ondanks alle weerstand van de geldwolven en met hulp van echte ajax spelers zoals Bergkamp en de Boer ging het langzamerhand de goede kant op. Wel met hulp van het slechte spel van de concurrenten werd Ajax vorig jaar kampioen. Dit jaar is duidelijk de hand van Cruijff en de Boer zichtbaar. Er wordt weer gespeeld met Ajax spel, de jonkies krijgen een kans ipv de volgevreten middelmaat spelers die zich voor al dat geld niet moe willen maken. Er gaat nu gericht aangekocht worden, en dan ook spelers die echt naar Ajax willen en die zich nog moeten bewijzen. Een prima zaak. Het was alleen vervelend dat dit jaar extreem veel gebruik moest worden gemaakt van de jeugd. Jeugdspelers zijn nog wisselvallig. Ondanks alles is Frank de Boer door gegaan met de ingeslagen weg. Ook al hebben ze ook dit jaar weer hulp gehad van de concurrenten, het merendeel is dit jaar te danken aan de eigen prestatie. Ik heb een goed gevoel dat het weer met Ajax goed gaat komen en dat we straks, net zoals vroeger in de tijd van Cruijff, Swart en Keizer weer mooi voetbal gaan zien. Niet zoals de laatste 10 jaar voetballen om niks tegen te krijgen, maar voetballen om zo veel mogelijk doelpunten te maken. Je moet om een bekende ajacied aan te halen meer doelpunten maken dan je tegenstander! Misschien dat ik binnenkort weer eens naar wedstrijden zal gaan kijken.

Hier nog even het hele seizoen in 10 minuten:

Eerste echte fietstocht

Gisteren ben ik ondanks de weersvoorspellingen met de fiets naar de kantine van de TFC Weesp gegaan. (500 meter van mijn huis!) Om 9.00 uur gestart in een groep van 8 personen. Vooral de eerste 20 km vielen niet mee. Veel sterke tegenwind. Gelukkig kon ik achterin de groep zitten, maar ook daar viel het niet mee. Als je bedenkt dat het pas mijn tweede tocht was (mijn eerste tocht was "slechts" 50 km) de anderen al heel wat meer kilometers in hun benen hadden en ik in de snelle groep zat kon ik er dus zeker van zijn dat ik vandaag hele zere benen zou krijgen. Dat is dan ook gebeurd! Het weer zelf viel nog mee. Niet veel regen onderweg. Al snel had iemand een lekke band en die wilde in zijn eigen tempo verder. Bij de splitsing met de 70 km waren we weer 2 renners kwijt en bleven we met zijn vijfen over. De koffiestop was na 54 km en kwam dus prima op tijd. Terug hadden we regelmatig wat wind mee, maar de laatste 10 km reden we met z'n vieren tegen de wind in langs de vecht, maar we zijn uiteindelijk allemaal aangekomen!

Nu gaan we maar eens op de dinsdag wat trainingstochtjes rijden om de beenspieren wat meer inhoud te geven. Ik wil nu ook vaker in het weekend wat toertochtjes in de omgeving rijden. Zaterdag 28 april is er een tocht in Huizen. Aan de fiets zal het niet liggen!

nieuwe racefiets

Het is er dan toch eindelijk van gekomen. Gisteren heb ik dan voor de tochtjes die ik weer wil gaan fietsen een nieuwe (wel tweedehands, 3 jaar oud)racefiets gekocht. Een mooi model Stevens. dat we er maar veel plezier mee mogen hebben! De fiets is in ieder geval berg klaar......

Guus Kuijer wint Astrid Lindgren prijs

Kinderboekenschrijver Guus Kuijer heeft de Astrid Lindgren Memorial Award gekregen. Het is een internationale prijs van de Zweedse regering voor een auteur of illustrator die werkt in de geest van schrijfster Astrid Lindgren. Kuijer is erg vereerd met de prijs. "Ik hoop dat de ALMA de positie van de kinder- en jeugdliteratuur positief zal beïnvloeden." Aan de prijs is een bedrag van 450.000 euro verbonden. Het is de grootste onderscheiding ter wereld op het gebied van kinderliteratuur. De prijs werd ingesteld na de dood van Lindgren in 2002. Lindgren schreef onder meer Pippi Langkous en Ronja de Roversdochter. Kuijer is vooral bekend van de boeken over Madelief en Polleke. Hij won meerdere keren een Gouden Griffel en kreeg in 1979 de Staatsprijs voor Kinder- en Jeugdliteratuur. Het is al weer een paar dagen bekend, maar de prestatie is er niet minder om.
Iedereen weet dat hij de boeken over Madelief en Polleke heeft geschreven. In tegenstelling tot andere series ontwikkelen de hoofdpersonen zich en verwerken ze hun belevenissen en ervaringen. Tevens zijn de verhalen ook goed voor te lezen.

eerste lekke band in 2012

Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Nu mag het van mij wel wat langer duren, maar helaas. Gisteren nadat ik van het ziekenhuis weer naar huis fietste op mijn gewone fiets voelde ik opeens de band zachter worden. Daarom heb ik de laatste 6 kilometers maar gezellig hand in hand met mijn fiets gelopen.
Gistermiddag de band geplakt en vanmorgen naar de fietsenwinkel. Daar kreeg ik uitleg dat elke soort fiets zijn eigen binnen en buitenband heeft. Ik heb dus nu binnenbanden voor mijn racefiets, de gewone fiets en een fiets tussen gewoon en race in. En het is de bedoeling dat ik dat ook allemaal ga onthouden als ik straks weer met de fiets op pad ga! Dat ik dan de goede binnenband voor de juiste fiets meeneem!
Wat is fietsen toch leuk!
Maar je moet geen lekke band krijgen.............

weer lid van een toerfietsclub

Gisteren ben ik weer lid geworden van een toerfietsclub. TFC Weesp, waar ik vroeger eind jaren 90 al eens een paar jaar lid van was, heette vroeger WTC de Amstel. Daar heb ik het shirtje nog van. Afgelopen woensdag heb ik deze beslissing genomen. Daarom meteen mijn racefiets naar de fietsenwinkel gebracht. Heeft het nog zin om hem op te knappen, of moet ik er aan geloven weer een nieuwe racefiets te kopen. Ik hoor het volgende week. Maar gisteravond hoorde ik dat tfc Weesp vandaag haar openingstocht reed. Dus heb ik deze tocht op mijn gewone fiets gereden. Gelukkig was deze tocht slechts 55 km, maar vooral het laatste stuk tegen de wind in had ik het moeilijk. Het viel dus niet mee om als enige gewone fietsrijder tegen alle racefietsen op te boksen. Gelukkig kon ik in het 16 man/vrouw tellend pelotonnetje schuilen.
Dat betekent wel dat ik dit jaar als langste tocht een rit van 55 km heb gereden. Ik heb dan wel zere benen, maar het was de moeite waard. Nu wat gaan trainen en vaker weer wat fietsen en dit uiteraard weer op een racefiets. Dan moet het goed komen en wie weet lonkt Zwitserland dan weer. Het is al weer ruim 3 jaar geleden dat ik in de alpen staand op de pedalen omhoog klom in de schitterende natuur een gevecht leverend tegen de "elementen".
Wie weet wat er allemaal weer gaat komen. Ik sluit in ieder geval een wat eerst als fijne tijd begon een hele vervelende tijd af. Dacht eerst dat ik weer van begin af kon beginnen van voor mijn burn out, maar misschien ben ik er wel sterker uitgekomen!

mooi liefdesgedichtje als einde

Ik ben er nog steeds verdrietig en kapot van. Ik snap nog steeds niet waarom mijn Tominprinsesje ons sprookje heeft uitgeblazen. Spelen met de gevoelens van een lief teer mensje zoals ik. Heb ik daarom besloten om ruim 30 jaar geleden geen toenadering tot vrouwen te zoeken? Het valt niet mee en ik hou het niet droog.
Het enige wat overblijft zijn de herinneringen, de lieve kaarten en emailtjes en mijn valentijnsgedicht van haar. Dat wil ik graag met mensen die dit stukje lezen delen.

Ik zal dit gedichtje elke dag lezen.
Niet echt een teken dat je zou zeggen: "we passen niet bij elkaar" of "het voelt niet goed" of "ik ben niet verliefd".
Zeker niet als je kijkt naar het berichtje bij het gedichtje

Of "ik hou niet genoeg van je om iets voort te zetten".
Nu zijn we twee weken later, na eerst nog twee hele fijne en gezellige dagen samen te hebben gehad.
Die dinsdagmiddag van het bewuste onheilstelefoontje zou ik na mijn werk bij haar komen om te wandelen en eten. Waarom bespreek je zoiets dan niet samen, zodat je dan gewoon toch nog kunt wandelen of fietsen of naar het theater gaan of uitwaaien op het strand, een dagje treinen.
Het is over en uit. Ik moest het even kwijt.
Haar bellen durf ik niet en haar kwetsen wil ik niet.
Zij mocht van mij alles beslissen wat we gingen doen. Nu heeft ze dit besloten.
We zijn van de 7de hemel in de hel aangekomen.
De Biebprins bestaat niet meer.

liefdesverdriet

Wat eigenlijk een sprookje had moeten worden werd een grote nachtmerrie.
Twee mensen van boven de 50 worden verliefd op elkaar. Een biebprinsje en een Tominprinsesje vinden elkaar in de bibliotheek. Samen leuke dingen doen: wandelen, fietsen, eten, filmpje kijken, musical bezoeken (valentijnskado!), een dagje treinen (de tickets heb ik nog!), dagje uit naar een evenement (bijv. de efteling), samen lachen en praten, een dagje strand. Het stond allemaal op de agenda. Maar na een tweede poging (na een hele tijd op jezelf te zijn geweest valt een relatie niet mee!) ondanks veel lieve woorden en intenties kan het zijn dat je dan opeens niet meer verliefd bent. Dat je opeens geen goed gevoel meer hebt over een relatie. De één is er makkelijker in dan de ander. De één heeft meer moeite om de verliefdheid/ houden van gevoel vast te houden en in zijn/haar leven in te delen. Afgelopen donderdag nog een leuke en fijne dag gehad. Gewandeld, boodschaooen gedaan, gegeten, samen afgweassen, thee gedronken en wat gekletst. Ze had er een goed gevoel bij, maar mijn Tominprinsesje belde me gistermiddag plots op mijn werk op (ik zou na mijn werk bij haar komen) dat ze niet verliefd was, geen goed gevoel had en geen contact meer wilde hebben. Het is opeens voor mij geheel onverwachts over. We hebben er niet eens over gepraat! Ze zou mij 's avonds thuis opbellen, maar heeft dat niet gedaan. Ik snapte er helemaal niks van! Het slechte gevoel zat altijd alleen in haar hoofd en ondanks haar belofte me meteen te zeggen als haar iets dwars zat deed ze dat helaas niet. Alleen hele lieve woorden, kaarten en emailtjes. De harde mededeling bleef dan uiteindelijk over. Door wederzijdse onkunde, onbegrip, onwetendheid, onervarenheid, enthousiasme van de één, ging het toch allemaal te snel, niet goed communiseren? En dan helemaal geen contact meer, dan zat het wel erg diep! Wie zal het zeggen het is nu een voldongen feit zonder dat ik er het fijne van weet. Ik ben er wel echt helemaal kapot van ondanks het feit dat mijn gevoelens heen en weer werden geslingerd, maar ik neem haar niets kwalijk en respecteer haar beslissing. Ik wil wel voor haar vechten, maar niet tegen haar. Ze zal altijd in mijn hart blijven. Ik zal altijd van haar blijven houden en dat weet ze. Ik ben haar dankbaar voor alles wat ze voor me heeft betekent en wat we samen hebben gedaan. Die fijne tijd kunnen ze ons (in ieder geval mij!) ondanks alles niet meer afnemen.
We waren het gelukkigste stel, elkaars Godsgeschenk. Blijkbaar bestaat God niet! Hoe ik nu verder moet weet ik niet. Dit tere zieltje heeft een enorme klap gehad, net nadat hij er enigszins weer bovenop begon te komen. Wellicht wordt dit wel het einde van mijn weblog, want van de naam klopt al niet veel meer en de spirit is er al helemaal niet meer. Momenteel heb ik nergens meer zin in, zelfs niet in eten.
De tijd zal misschien de wonden helen, maar hoeveel tijd hebben we daar voor nodig en hoeveel tijd is ons nog gegeven.
Liefdesverdriet is een heel naar gebeuren. Het is een hele tijd geleden dat mij dat is overkomen. Van de 7de hemel in een hel terecht komen is helemaal verschrikkelijk. Dat heb ik nu twee keer meegemaakt en dat wil ik niet nog een keer meemaken. Misschien is alleen zijn nog niet eens zo erg! Je mist een aantal leuke dingen, maar je mist ook een aantal vervelende dingen. Je moet het ook treffen met je partner maar soms wordt je gewoon betoverd door een prinsesje, maar naarmate je ouder wordt, wordt het wel steeds moeilijker.
Gelukkig heb ik mijn drie konijnen nog, die vinden het nog steeds fijn dat ik elke dag bij ze kom.....

Staaroperatie

Waren mijn ogen 5 jaar geleden nog 100%, nu is mijn linker oog nog 90% en mijn rechteroog slechts 45%. Dat betekent dat er slechts 45% van het licht binnenkomt.
Omdat ik 's avonds bij donker en tegenlicht van auto's helemaal niets meer zag ben ik naar een oogtest gegaan. Daar bleek dat mijn lens dusdanig vertroebeld was dat ik eerst maar even naar de oogarts moest. Zo gezegd, zo gedaan en na een week kon ik al, dus vandaag, geholpen worden.
De operatie duurt slechts 15 tot 20 minuten. Gelukkig was er iemand die voor de tweede keer geholpen werd en mij alles kon vertellen van de eerste keer en dat alles erg mee viel. Dat wetende ging ik onder het mes. Ik moet zeggen, nu 2 uur na de operatie valt alles tot nu toe inderdaad erg mee. Je weet natuurlijk niet wat er gaat komen, maar dit hebben we vast gehad. Nu maar hopen dat ik straks weer beter met mijn rechteroog ga zien.

Bij een staaroperatie wordt de lens verwijderd. Het lenskapsel oftewel het lenszakje waarin de lens zich bevindt blijft grotendeels in het oog aanwezig. Het verwijderen van deze eigen “troebele” lens uit het lenskapsel gebeurt door middel van phacoemulsificatie. Dit is een techniek waarbij een klein instrumentje door hoogfrequente trillingen de lens vergruist en tegelijkertijd opzuigt. Nadat de eigen lens geheel is verwijderd wordt een kunstlensje van een bepaalde sterkte in het lenszakje geïmplanteerd. In principe gebeurt de operatie in dagbehandeling. Een staaroperatie vindt doorgaans onder plaatselijke verdoving plaats, maar kan (indien noodzakelijk) ook onder algehele narcose plaatsvinden.

Na de operatie moet het oog eerst herstellen en na ongeveer zes weken kan een nieuw brillenglas worden voorgeschreven. Houdt u er rekening mee dat bij een staaroperatie, net als bij andere operaties, complicaties kunnen optreden of er een infectie kan ontstaan
Wat zegt een oogarts tegen je:
Staar is vertroebeling van de lens van uw oog. Staar wordt ook wel grijze staar of cataract genoemd. De vertroebeling ontstaat vaak door veroudering van de lens. Hierdoor gaat u wazig zien. Het is net of u een vieze bril op heeft. Dit gebeurt niet van de één op de andere dag. In het begin kan een bril uitkomst bieden, maar uiteindelijk is een operatie de enige oplossing. Wees gerust, een staaroperatie is een ingreep die veel uitgevoerd wordt. U wordt plaatselijk verdoofd en kunt dezelfde dag gewoon weer naar huis.
Meer weten over staar. Hier kun je er alles over lezen.


UPDATE
Vanochtend heb ik om 8.10 uur het kapje en het verband van mijn rechteroog gehaald. Het was natuurlijk spannend om het feit hoe en of ik wat zou kunnen zien met het oog.
Wel nu, toen éénmaal alles eraf was zag ik alles vrij scherp en duidelijk. Eigenlijk zag ik zelfs beter dan met bril. Het was wonderbaarlijk en fantastisch om zo zonder bril alles duidelijk te kunen zien, terwijl het zicht de komende tijd zelfs nog wat beter zal worden. Verschillende mensen hadden mij al verteld dat een staaroperatie ook inderdaad helpt en beter maakt. Dat klopt dus ook.
We zijn er nog niet, maar het ziet er erg goed uit!

Gouden film voor Achtste-Groepers Huilen Niet

De film Achtste-Groepers huilen niet van regisseur Dennis Bots heeft de Gouden Film status bereikt. Binnen anderhalve week na de release trok de film al meer dan 100.000 bezoekers. Hoofdrolspelers Hanna Obbeek en Nils Verkooijen ontvingen vanmiddag de Gouden Film uit handen van actrice Hanna Verboom.


Achtste-Groepers Huilen Niet is de verfilming van het gelijknamige boek van Jacques Vries. Hoofdrolspeelster Akkie houdt van voetbal. Haar wereld staat op z’n kop als wordt ontdekt dat ze leukemie heeft. Akkie begint met een positieve instelling een zwaar gevecht tegen de ziekte. Onder leiding van de vrolijke juf Ina probeert de klas een manier te vinden om Akkie te steunen, zodat ze op tijd beter is om voor het laatst in een voetbalwedstrijd van de basisschool te schitteren.
Achtste-Groepers huilen niet is een co-productie van o.a. Cinesud’ers Harro van Staverden en Reinier Selen. De film draait nog volop in de bioscopen.