benen hadden eigenlijk een rustdag nodig!

Vandaag zou het de mooiste dag van de week worden, alleen een zonnetje! Dus een reden om te gaan fietsen en dan hoog de bergen in. Eigenlijk, maar daar kwam ik pas na 3 km klimmen achter, had ik de benen na toch wel pittig klimwerk van gisteren rust moeten geven. Maar ja, je bent jong en je wilt wat nietwaar! ben niet voor niks in de bergen.
Ik had vanochtend niet zo'n last van mijn rug (soort spit!). Gisteren was dat erger, omdat ik voor het eerst op de grond sliep. Had een matras en een nieuw zelfopblazend luchtmatrasje die groter en dikker was dan mijn oude. Die was echter vrij glad, zodat deze weggleed en ik ook. Heb deze en het matras wat er onderlag gewisseld en het licht nu ook beter. Heb geen last van een koude grond.
Ben om 10.00 uur begonnen met het klimmetje bij de aareschlucht. Eénmaal boven meteen linksaf richting rosenlaui (het kleinste dorpje/ ortschaft in Zwitserland).
Na 11,6 pittig klimmen kom je in rosenlaui aan. Dat het pittig klimmen was en de benen niet goed waren bleek wel dat ik vrij veel in de lichtste versnelling reed. Dat was ook nodig om relatief redelijk boven te komen. Na eerst nog een stukje van 18% ging het verder gelijkmatig (in de lichtste versnelling) omhoog. Na ruim 2 uur fietsen kwam ik na 19 km boven op de grote scheidegg. Daar lekker gegeten en een selfie met mijn gewone fototoestel (dus zelfontspanner!) gemaakt:

 

Zou eerst dalen naar Grindelwald en daarna weer omhoog de Grote scheidegg van de andere kant beklimmen, maar daar heb ik maar van af gezien en ben geheel door gegaan naar Interlaken om even op bezoek te gaan bij mijn zus. 

Terug ben ik langs de Brienzersee gegaan en daarna rechtsaf via het dal (dus niet via een klimmetje, de Brunig). Totaal toch weer 87 km gefietst! Morgen dus geen tocht, misschien even met de fiets naar Meiringen of wat wandelen. Zondag wordt het een natte dag, dus dan wordt het een dag niks doen!

 

Vanavond nog even met iemand gesproken die vandaag de driepassentocht heeft gefietst! Kwam op google (gmail) noog oude foto's (van o.a. 2005) tegen van o.a. de passentochten die ik gefietst had. Hij wilde weten en zien hoe de Nufenenpas eruit zag. Dat weet hij dus nu! Tevens zagen we dat de rhonegletscher na 11 jaar toch weer aardig is gekrompen!

     

Grote Scheidegg

De dag begon met een valse start! Kun je vanuit Interlaken/ Matten zulke mooie tochten maken (zie kaart), je hebt er niets aan als het zwaar bewolkt wordt en langzaam begint te regeneen. Ik ben voor de zekerheid niet naar Grindelwald gegaan, maar even een klimmetje naar Goldwil om de spieren op te warmen. Gelukkig maar dat ik het gedaan heb, want het begon inderdaad opeens te regenen.
' s Middags klaarde het opeens wonderbaarlijk op, zodat ik direct na het eten om 13.15 toch op weg ging op de mountainbike richting Grindelwald en speciaal de gevreesde " Grote Scheidegg" .
Dat er een groot verschil is tussen het fietsen op een racefiets en een mountainbike is wel duidelijk. Ook in tijd komt dat tot uitdrukking. Deed ik het woensdag nog binnen de 55 minuten, vandaag was ik ruim 1 uur en vier minuten onderweg.

Na Grindelwald eerst nog even een aantal kilometers naar Hotel Wetterhorn dat op 1228 meter hoogte ligt. Daar begint de 7.0 km klim naar de Grote Scheidegg dat 1962 meter hoog ligt.
Ook op deze klim kwam weer duidelijk het verschil met een racefiets naar voren. Bij elke klim sta ik veel op de pendalen, om af en toe even wat uit te rusten op het zadel en de spieren wat rust te gunnen. Je zit in een zwaarder verzet, omdat je met de kleine racebanden veel minder weerstand hebt. Natuurlijk heb je wel een redelijk klein verzet nodig, tenminste ik wel, want anders kom je niet eens boven.
Ik heb in mijn archief gekeken en gezien dat ik in 2003 ook al deze alp gereden heb. Vijf jaar geleden, vijf jaar jonger en ook nog sterk genoeg om de 7 kilometer met een 30x23 te fietsen! De tijd was 48 minuten en 15 seconde......
Vandaag was het dus anders, meer van overleven en karakter tonen. en omdat ik de gehele rit zittend heb gefietst had ik ook aardig wat zitpijn. Ik kon haast niet meer zitten op zijn zadel. Het was natuurkijk ook een geheel andere fiets! Gelukkig kwam er twee keer een postduif, ik bedoel postbus langs en daar moet je dan voor wijken. De weg is smal, dus je moet de fiets aan de kant zetten. Daar heb ik dan van geprofiteerd en stiekem even langer gewacht dan noodzakelijk.
Maar na 1 uur en 13 minuten kwam ik toch boven. Een heerlijk gevoel, niet te beschrijven als je echt alles gegeven hebt. Maar je wilt het halen....
Nu heb ik pas een idee van wat ik vroeger allemaal heb gepresteerd..................
Nu komen er volgens het zwitserse KNMI (enige verschil met Nederland is, is dat ze het in Zwitserland bijna altijd goed hebben!!!!) een aantal mindere dagen. Dus weinig fietsen en de tijd om mijn rode vacht wat te laten recupereren!
De week is nog lang........