zere benen

Vanmorgen had ik moeite om uit mijn bed te komen. Stijve benen en "musclekater" zoals Anita dat zegt! Voelde meteen al aan dat die lange tocht niks werd. Ben dus maar even blijven liggen totdat ik zin had om er uit te komen. Stond dus pas om 7.30 uur op. Het gevoel van spierpijn deed me wel steeds herinneren aan die fantastische wilde bergwandeling van gisteren. Ondanks de pech was het een geweldige ervaring en belevenis die naar meer smaakt (heb vanavond al een nieuwe tip gekregen!). De spierpijn is van de afdaling van gisteren. Trouwens spierpijn is een goed teken, want daar worden je spier(vezels) sterker van!
Ik wilde wel nog wat fietsen, maar moest wel aan mijn benen denken.
Voordat ik om 9.30 uur op de fiets zat heb ik nog afscheid genomen van Florian en Lisette. Zij waren in januari getrouwd en hielden nu hun honeymoon  hier op de camping voor familie, vrienden en kennissen. Een leuk stel en heb regelmatig met ze gepraat. Als ik ooit was getrouwd had ik mijn feest ook in Zwitserland willen houden! Het groepje ging vandaag naar Mürren om te klimmen en zouden daar dan een nacht in een hut slapen, dus zou ik ze morgen dus niet meer zien.
Tijdens het fietsen bleek dat ik wel kracht in mijn benen had, maar voelde ik wel, vooral de bovenbenen. Tevens leek het wel alsof het zondag was, veel verkeer op de weg! Dus eerst over de Brunig, daarna afdalen naar Brienz en via de vlakke kant weer terug naar Innertkirchen, goed voor 45 km. Heb ondertussen 1300 km achter de rug, maar het lijkt alsof 51/2 week fietsen in de bergen te lang is, ook al heb ik het afgewisseld met hardlopen en pittige bergwandelingen!
Toen ik weer terug was op de camping heb ik ook nog afscheid kunnen nemen van een jong stel uit Zwolle, die "alles dragend" zijn gekomen via de trein. Zij gingen ook met het boemeltje naar Meiringen  (die langs de camping rijdt) Zurich en daarna met de nachttrein weer naar huis. Heb nog een foto voor ze genomen dat ze er alletwee  op staan voor het gebouw. De meeste mensen waar ik contact mee had zijn intussen vertrokken. Er zijn dit jaar en momenteel veel spanjaarden en mensen die een taal spreken die ik niet beheers..
Voor het eten alvast de camping betaald, want morgen (in de loop van de middag) verhuis ik weer naar Matten. Daar zal de familie gezelligheid weer op de voorgrond komen (tafeltennissen, samen boodschappen doen en natuurlijk kletsen).
Ik was dit jaar braaf geweest, dus van Anita mag ik volgend jaar weer terug komen -) Gelukkig maar, want er zijn nog een aantal dingen die op mijn verlanglijstje staan om te doen. Maar ja, kan natuurlijk ook in april/mei gaan zoals vroeger! Het is een hele leuke en fijne camping, Bruno en Anita zijn fantastische mensen om een kleine camping te leiden, er komen veel mensen terug, dus je ziet altijd wel bekenden en iedereen komt voor hetzelfde, nl bezig zijn in de natuur.
Voorlopig voor het laatst in het gebouwtje voor mijn dagelijks verslag. heb nog steeds een stijf gevoel in de benen en de kuiten doen nog een beetje zeer.
Morgen lekker uitslapen (al hoewel, ze zijn aan de overkant van het water druk aan het werk!)dan kan de tent mooi drogen!
Heb nog 1 opmerkelijk verhaal. Anita en ik spraken met een frans echtpaar van 77 en 80 jaar. Wat hadden zij vandaag gedaan? Ze waren helemaal naar de top van de Susten gefietst. Mijn petje af voor de twee, want dat is een ongelofelijke prestatie. Ik heb er dit jaar al veel moeite mee, hoe zal dat over  20 jaar zijn!

Pech!

Het duurt even, maar dan heb je ook wat! De regen van gisteren heeft nog tot vanmorgen 04.00 uur geduurd, maar toen ik éénmaal om 08.00 uur opstond (samen met de nieuwe buren, jongelui!) begonnen de wolken al gestaag naar boven te verdwijnen (waarom deden ze dat gisteren niet?!) en kwam de zon steeds beter te voorschijn. Inderdaad, na regen komt zonneschijn!
Wat betreft die jongelui, een pas getrouwd stelletje had een aantal vrienden uitgenodigd om dit hier op de camping te vieren. Ze blijven hier 3,5 week en iedereen die wil kan dan langskomen. Een stelletje dat gekomen is had een tent meegenomen die zo lek is al een mandje (zo zei die jongen het me zelf!). Die hebben dus afgeklopen nacht in het gebouwtje geslapen en dat ging prima. (aankomende nacht zou het tot 06.00 uur droog blijven!)
Zou vanmorgen de wekelijkse wandeling naar Meiringen doen om boodschappen te doen en 's middags 3x de Brunig over met de fiets.
Voor ik echter op pad ging gingen er twee italiaanse motorrijders op weg. Eén ervan had een actie

camera op mijn helm zitten. Was wel een gaaf gezicht!

Dus zo gezegd zo gedaan op pad. Op de plekken waar de zon nog niet geweest was, was het redelijk nat, dus oppassen nietwaar. Bij de afdaling kon ik goed op het grindpad zien wat voor een werking het water had op de weg. Hele grote gleuven in het wegdek. Toen ik bij Meiringen aankwam zag ik dat de Brunig nog in de wolken was (niet van mij!), dus het was een goede beslissing om pas vanmiddag te gaan fietsen.
Verder was het weer wel heel zonnig geworden en dat zou het ook blijven tot 19.00 uur, toen verdween de zon nl. achter de berg!
Na de wandeling en inkopen (bananen, druiven, avocado, brood, eieren en chips!) eerst lekker gegeten en gedronken. Ook al was ik bijna bij mijn tax van 2 liter, ik had geen moeite om nog een halve liter water achter over te slaan (daar zou het die dag ook niet bij blijven!).
Rond 14.00 uur op de fiets gestapt. De nieuwe binnenband achter was nog steeds goed hard, dus ik had het goed gedaan ondanks mijn 2 linker handen!
Tijdens het klimmetje bij de Aareschlucht voelde ik echter dat het niet goed zat. Gek gevoel bij het staan in de pedalen. De voorband was helemaal niet zo hard meer. Hoe dat kon weet ik niet, maar bovenop het klimmetje (had intussen een aantal fietsers voorbij gereden, had duidelijk weer goede benen!) heb ik met mijn pomp geprobeerd om de voorband weer goed hard te krijgen, maar dat ging niet. Dus dan maar voorzichtig weer naar beneden terug naar de camping. Daar heb ik (ook nog eens samen met een Duitser uit Kaiserslautern, waar ik zeker 45 minuten gezellig mee gepraat heb) geprobeerd met een vaste pomp de band op te pompen, maar al snel was duidelijk dat OOK dit ventiel niet goed was, de lucht ging er net zo snel weer uit, zonder ook maar helemaal leeg te komen.

Dat betekent dus dat ik er weer een nieuwe binnenband op moet zetten. Het is gelukkig nu het voorwiel dat gaat sneller!
Ik had er vandaag niet meer zo veel zin in, ook niet om weer wat te gaan fietsen (was het te laat voor geworden), dus dat zal ik morgen doen (en tevens kijken of de band misschien lek is, water genoeg!) als we weer wat vochtig weer krijgen. Dan komt er zo wie zo niets van fietsen.
Dan maar (en dat vond ik eigenlijk geen straf!) lezen in het zonnetje! Vandaag uit het boek "in evenwicht" van Mary Bond. Een boek over je houding, wat erg belangrijk is voor een goede rug. Niet alleen voor mensen die problemen/pijn hebben met hun (slechte)rug.
Heb natuurlijk nog niet alles gelezen, maar het lijkt mij best interessant. Het is de bedoeling dat je ook nog wat oefeningen gaat doen, maar vooral dat je je bewust bent met wat je doet bij bewegen!
Ja, als je éénmaal aan het lezen bent gaat de tijd snel.
Nu nog even mijn verslag maken, dit keer wat sober, maar het kan tenslotte niet altijd caviaar zijn.
De jongelui kwamen vanavond rond 21.00 uur terug. Ze hadden een klim van ruim 8,5 uur gemaakt aan de andere kant van de Susten, ze waren bekaf!
Ik duik zo meteen mijn bed in. Eerst nog even wat chips! (na de vakantie gaan we wel weer afkicken met alles!). Na 4 nachten tik tik muziek zal dat ook wel weer afkicken wezen, maar zal wel lekker slapen worden! Morgen gaan we weer aan de slag!

Met de benen gaat het goed, of is het toch wat anders?

Vanmorgen eerst bezig geweest met de fietscomputer. Die was gisteren gevallen en er was niets meer mee te doen. Dus de reset knop maar ingedrukt en maar hopen dat het goed gaat. Uiteindelijk kan ik weer knoppen indrukken en dingen zien of data resetten, maar ik weet natuurlijk niet mijn band omtrek, dus dat zal wel niet helemaal kloppen. Gelukkig heb ik de polar nog voor de exacte afstand en andere gegevens.
Om 10.00 uur gestart, eerst de Brunig van de Meiringen kant, met een stukje 13% stijging, maar dat ging wonderbaarlijk goed. Dan de afdaling naar Lungern en Giswil om vandaar de panoramastrasse naar Sorenberg te fietsen met als top de Glauben-Buëlenpas.
Had ik hier vroeger problemen mee (toch 12 km met een gemiddelde stijging van 10%), vandaag gingen in ieder geval de eerste 9 km prima en lekker. De laatste 3 km was weer wat meer doorstampen en op mentaliteit verder gaan, maar ik hoefde ook hier de 4 grootste tandjes achter niet te gebruiken. Onderweg nog een aantal MTB fietsers voorbij gereden, maar die zagen er niet echt lekker uit!
Boven even iemand gevraagd of iemand een foto wilde nemen en ja wel, dat wilde iemand wel!:

 

Snel even een licht regenjackie aangedaan tegen de kou. Onderaan uiteraard weer uitgedaan.

Vlak voor de finish zei mijn polar horloge dat de batterij bijna leeg was. Gelukkig had ik gisteren een powerbank gekocht en kon zodoende de batterij weer wat opladen, ruim voldoende om op de camping te komen. Bij Polar hadden ze gezegd dat de batterij met hartslag meting en GPS zo'n 8 uur mee zou gaan. Dus klopt dus niet, want ik had vandaag pas 4 uur en 15 minuten gefietst en vanmorgen voor het fietsen de batterij 100% opgeladen. Ik heb deze powerbank gekocht om met het horloge een 3 passentocht te fietsen en daar ben ik zeker 8 uur mee bezig. Dus dan zal ik zeker halverwege de batterij weer helemaal moeten opladen.

Hoe het nu komt dat het klimmen relatief zo goed gaat dat weet ik niet. Denk dat er een aantal redenen zijn. Een nieuwe (lichtere) fiets met een ander verzet, ik zelf ben natuurlijk wat lichter dan de vorige jaren en heb tot april anderhalf jaar elke zondag aan spinning gedaan. Misschien dat de looptraining ook nog wel wat helpt! 

Morgen wordt het weer een mooie dag, dus ga ik weer een leuk tochtje fietsen. Kijken of de spieren goed hersteld zijn (heb bij thuiskomst nog even stretch oefeningen gedaan en voldoende koolhydraten en eiwitten in een shake gedronken). De bedoeling is om via Rosenlaui naar de Grote Scheidegg te fietsen, vandaar naar beneden naar Grindelwald om dan weer om te keren en 7,7 km te klimmen om terug naar de camping te gaan.

Nu voor het eten nog even lekker douchen!

Mooie omgeving en weer even terug op de camping

Omdat het een mooie omgeving is, toch nog even een berichtje.
Vandaag langs de Brienzersee via de Brunig (naar 1018 meter hoogte, met een afdaling van 13% (is de betere kant, anders had ik 13% moeten klimmen!) naar Meiringen over het heuveltje bij de Aareschlucht naar Innertkirchen om even een bezoek te brengen aan camping Grimselblick
Bruno was helaas de hele dag wezen vissen, maar heb nog wel een tijdje gepraat met Anita. Volgende week ga ik naar de camping toe met mijn nieuwe tent!

De bedoeling was om ook de terugweg weer via de Brunig te fietsen, maar helaas door een defect klik pedalensysteem kon ik helaas niet goed fietsen en zeker niet klimmen. Dus ben ik via de lage kant naar de Brienzersee gefietst en zo weer terug naar Matten.
Morgen ga ik ondanks de te verwachten hitte beginnen met hardlopen, want 4 september is de volgende loop. Donderdag naar Bern om op kraam visite te gaan bij mijn Zwitserse nicht.
Genoeg te doen dus!
Voorlopig zal ik echter geen tijd en puf hebben om 's avonds achter de computer te zitten om een verslag te schrijven dan wel een bericht te schrijven/maken.
 Voor me zelf (als herinnering) zal ik na de vakantie een verslag schrijven voor mijn weblog!

Brunigpas of te wel stampen stampen stampen

Vandaag had ik liever in de wereld van Harry Potter gezeten. Dan kon je nog wel eens wat goed toveren!
Voordat ik goed en wel op weg was, was er la het een en ander gebeurd. Ik was mijn brood vergeten (kwam ik op de Brunig achter). Mijn fiets kraakte en piepte, dus ben ik teruggegaan om mijn neef Benno er na te aten kijken. Wat ik al dacht was ook zo, de trapas zat los, dus moest ik snel naar de fietsenwinkel om hem vast te laten zetten. Ik had nog snel even een banaan meegenomen en toen ik hem op de Brunig wilde opeten was hij helemaal tot moes geworden met als resultaat een heel vies fietsshirtje. Snel even wat schoongemaakt.
Maar het goede nieuws is dat ik met de zware versnelling helemaal ben boven gekomen. Ik had het niet verwacht. Op een gegeven moment had ik wel willen verdwijnselen naar de top, maar ja, dat lukt niet bij dreuzels! Ik moet zeggen het kost dan wel veel kracht (dat kon ik later toen ik thuis was nog merken!) maar je gaat dan voor zover je redelijk kunt rondtrappen ook snel vooruit. De Brunig is 5,6 km lang en je gaat dan 410 meter omhoog, dus een gemiddelde van bijna 8%. Pittig dus, want Alp D'Huez is maar 7,8 gemiddeld! Twee jaar geleden heb ik de Brunig voor het laatst in April gefietst (dus duidelijk koeler) in 29 minuten, vandaag bij 28 graden in de zon in slechts 28.30 minuten. Dus mijn dag kon ondanks alles niet meer stuk! Helaas wist ik niet was er nog zou komen.....

In de spectaculaire afdaling met stukjes van 13% was het lekker stampen met snelheden boven de 70. Het is een brede en rechte weg met maar een paar haarspeldbochten.
(Ik had een leuk plaatje van de afdaling erbij willen zetten, maar we kennen Blogger ondertussen, dat plaatje wil hij dus NIET uploaden. Dan niet! Als hij daar plezier in heeft)!

Na Meiringen nog een klimmetje om bij Innertkirchen te komen, waar de camping staat vanwaar ik heel veel driepassentochten heb gemaakt. Omdat ik en brood vergeten was, ik de Brunig al gehaald had en mijn benen toch wel zeer deden ben ik, wat ik wel van plan was, niet meer begonnen met de beklimming van de Grimsel.

Ik moest nog een kleine 40 km terug met ja wel, alleen tegenwind, en dat is niet mijn specialiteit. Ik klim liever dan dat ik tegen de wind in fiets. Ik ben waarschijnlijk te licht!
Dus vol goede moed en met zere benen weer richting Interlaken, maar wel via de vlakke kant. Ik had vandaag al genoeg geklommen. In ieder gaval 10,6 km en dan heb ik het niet eens over het glooiend parcours langs de Brienzersee.
In Oberried kwam dan de laatste tegenslag, jawel een lekke band. Aangezien ik geen pomp bij me had kon ik niet veel doen. Ik ben zo goed en zo kwaad als mogelijk op een lege vorband verder gefietst totdat het niet meer kon. Bij de beklimming naar Ringenberg ben ik de laatste 4 km gaan lopen. Ach ik had toch verder niets te doen!
Totaal kapot kwam ik rond 16.00 uur weer " thuis" .
Als we de voorspellingen mogen geloven zal er wel niet veel meer gefietst kunnen worden, al zal ik de band nog wel even moeten plakken!
Mijn doel om in ieder geval net zoveel kilometers te fietsen wat ik anders thuis zou hebben gedaan (10x22 km) heb ik gelukkig ruimschoots gehaald en dan heb ik niet eens alle klimkilometers dubbel geteld.......
Mocht er nog wat gefietst kunnen worden, dan wil ik met de MTB de andere kant (de rechterkant) van de Brienzersee gaan fietsen. Via Boningen naar Iseltwalt en daarna door naar de Giesbach watervallen. Wie weet......