Ik ben vandaag naar een begrafenis geweest. Een tante van mij is plotseling overleden op oudjaarsdag. Samen met mijn tweelingbroer zijn we naar Zandvoort gereden. Op zo'n dag komen weer allerlei herinneringen naar boven.
Vroeger toen we klein waren gingen we regelmatig naar de ooms en tantes en speelden we samen met neven en nichten. Later toen we "groot" waren gingen we met onze ouders mee naar de verjaardagen van onze ooms en tantes. Zagen we elkaar weer, spraken we elkaar weer en we mengden ons in de discussies van de "volwassenen". Elkaar uit de tent lokken of provoceren. Praten over onze vrienden/vriendinnen. Het was altijd gezellig We gingen daarom altijd graag en we vonden het ook altijd fijn als ze op de verjaardagen van onze ouders kwamen. Maar de tijden veranderen. We hebben allemaal onze eigen gezin, druk en gaan we emailen, chatten of zelfs als je helemaal niets te doen hebt op S.L (later hier meer over).
Nu komen we de neven en nichten alleen nog maar tegen als er iets leuks te vieren is (25 jaar of 50 jaar getrouwd). Gelukkig hebben we dit de laatste tijd een aantal keren meegemaakt en dan zie je dat je dan toch veel te bepraten hebt. Maar meestal zijn het verdrietige omstandigheden zoals vandaag.
Zo is het leven, maar gelukkig blijven de herinneringen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten