Gisteren ben ik weer lid geworden van een toerfietsclub. TFC Weesp, waar ik vroeger eind jaren 90 al eens een paar jaar lid van was, heette vroeger WTC de Amstel. Daar heb ik het shirtje nog van. Afgelopen woensdag heb ik deze beslissing genomen. Daarom meteen mijn racefiets naar de fietsenwinkel gebracht. Heeft het nog zin om hem op te knappen, of moet ik er aan geloven weer een nieuwe racefiets te kopen. Ik hoor het volgende week. Maar gisteravond hoorde ik dat tfc Weesp vandaag haar openingstocht reed. Dus heb ik deze tocht op mijn gewone fiets gereden. Gelukkig was deze tocht slechts 55 km, maar vooral het laatste stuk tegen de wind in had ik het moeilijk. Het viel dus niet mee om als enige gewone fietsrijder tegen alle racefietsen op te boksen. Gelukkig kon ik in het 16 man/vrouw tellend pelotonnetje schuilen.
Dat betekent wel dat ik dit jaar als langste tocht een rit van 55 km heb gereden. Ik heb dan wel zere benen, maar het was de moeite waard. Nu wat gaan trainen en vaker weer wat fietsen en dit uiteraard weer op een racefiets. Dan moet het goed komen en wie weet lonkt Zwitserland dan weer. Het is al weer ruim 3 jaar geleden dat ik in de alpen staand op de pedalen omhoog klom in de schitterende natuur een gevecht leverend tegen de "elementen".
Wie weet wat er allemaal weer gaat komen. Ik sluit in ieder geval een wat eerst als fijne tijd begon een hele vervelende tijd af. Dacht eerst dat ik weer van begin af kon beginnen van voor mijn burn out, maar misschien ben ik er wel sterker uitgekomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten