Voordat ik vanmiddag om 13.45 uur met de racefiets vertrok ben ik toch maar even voor de zekerheid op de toilet geweest. Onderweg gaat dat zo moeilijk!
Vanochtend de laatste betoveringen van Harry Potter gelezen, dus vol goede moed ging ik op weg. De eerste twintig kilometer zouden de moeilijkste en tevens zwaarste zijn.
De laatste keer dat ik het klimmetje naar Aeschiried maakte was alweer 3 jaar geleden. Er zitten een aantal pittige stukjes tussen, zodat ik eigenlijk niet eens wist of ik er met deze racefiets zou komen. Een verzet van 48x23 is toch wel iets zwaarder rijden dan een verzet van 32x25 (met een uitloop naar 32x28)! Ik zou wel zien en anders kon ik zo terug naar beneden om mijn rit langs de Thunersee voort te zetten. Nu alleen andersom! (zie dinsdag 8 juli)
Misschien komt het door de drie dagen rust, maar het ging lekker. Uiteraard in de kleinste versnelling, vaak staand op de pendalen, maar het viel mee. De twee lastigste stukjes kwamen pas als jij in Aeschi links af naar Aschiried ging. Twee stukjes van zo'n 400 meter van 10%. Gelukkig waren ze niet langer.
In precies 1 uur was ik vanuit Matten aangekomen bij de bank in Aeschiried, waar ik altijd stop. Dat het goed ging blijkt wel uit de tijd, want die was slechts 4 minuten langzamer dan in 2005.
Ik had boven wel even wat kramp, maar na het uitspreken van wat toverspreuken ging het daarna weer goed. (krampela gama weggius). Al hoewel aan het eind van de rit kwam het weer even terug, waarschijnlijk omdat ik te lang op een wat zwaarder verzet bleef rijden! In ieder geval naast het zien van een prachtige omgeving ook weer een heerlijk gevoel aan deze dag overgehouden. Trouwens op de foto kun je zien wat voor een mooi uitzicht je er hebt op de Thunersee.
Morgen gaat de rit (via misschien wel de Brunigpas, ik ga het nu wel proberen....) naar Innertkirchen, de plek waar ik de meeste driepassentochten begon! Eens kijken hoever ik met deze racefiets de Grimselpas op kom.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten