Tweede pinksterdag was het mooi weer, echt weer om een tochtje te rijden. Maar waar? Gelukkig hield
gwc de Adelaar een mooie tocht:
Een mooie tocht met allemaal klimmetjes, en daar gaat het mij om. Probleem was alleen dat ik nog niet zoveel kilometers in de benen had en dat ik dit jaar nog geen klimmetje heb gedaan. Hoe dan ook eerst 15 kilometer fietsen naar Hilversum. Daar kwam ik een bekende van mijn tfc Weesp tegen. We zouden samen met een groep van de adelaar mee fietsen en we kozen de
150 km route!!!!
Ik moet zeggen, het was inderdaad een mooie tocht met veel klimmetjes. Alle klimmetjes kwamen mij bekend voor van een jaar of 7 terug. De klimmetjes waren het probleem niet, die gingen wel goed, alleen ik had te weinig kilometers in de benen. Na 120 km en het laatste stuk wind tegen was ik helemaal leeg, zere benen, krampen en dan nog 30 km fietsen. Mijn fietsmaatje zat er ook een beetje doorheen en hebben we de groep laten gaan en zijn samen verder gegaan. Reden we met de groep nog boven de 30 km/u, samen reden we net 25 km/u. We hebben het gehaald, alleen moest ik nog 15 km naar huis. Tegen de wind in. Onderweg kwam ik nog een schaakvriend tegen en al pratende zijn we een stukje verder gereden. Thuis eerst een lekkere portie spaghetti en heerlijk op een stoel in de zon uitrusten van de inspanning.
Zo kreeg een mooie dag toch nog een goed einde. Deze 180 kilometers kunnen ze me niet meer afpakken. Op naar de volgende toertocht.......
Tweede pinksterdag was het mooi weer, echt weer om een tochtje te rijden. Maar waar? Gelukkig hield gwc de Adelaar een mooie tocht:
Een mooie tocht met allemaal klimmetjes, en daar gaat het mij om. Probleem was alleen dat ik nog niet zoveel kilometers in de benen had en dat ik dit jaar nog geen klimmetje heb gedaan. Hoe dan ook eerst 15 kilometer fietsen naar Hilversum. Daar kwam ik een bekende van mijn tfc Weesp tegen. We zouden samen met een groep van de adelaar mee fietsen en we kozen de 150 km route!!!!
Ik moet zeggen, het was inderdaad een mooie tocht met veel klimmetjes. Alle klimmetjes kwamen mij bekend voor van een jaar of 7 terug. De klimmetjes waren het probleem niet, die gingen wel goed, alleen ik had te weinig kilometers in de benen. Na 120 km en het laatste stuk wind tegen was ik helemaal leeg, zere benen, krampen en dan nog 30 km fietsen. Mijn fietsmaatje zat er ook een beetje doorheen en hebben we de groep laten gaan en zijn samen verder gegaan. Reden we met de groep nog boven de 30 km/u, samen reden we net 25 km/u. We hebben het gehaald, alleen moest ik nog 15 km naar huis. Tegen de wind in. Onderweg kwam ik nog een schaakvriend tegen en al pratende zijn we een stukje verder gereden. Thuis eerst een lekkere portie spaghetti en heerlijk op een stoel in de zon uitrusten van de inspanning.
Zo kreeg een mooie dag toch nog een goed einde. Deze 180 kilometers kunnen ze me niet meer afpakken. Op naar de volgende toertocht.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten